top of page
Vukovar dve priče
Ratni sukobi za Vukovar počeli su 13. avgusta 1991. godine, a JNA je oslobodila kasarne i grad posle čak 86 dana borbi, 18. novembra - kao prvi iz kojeg su borbom potisnute hrvatske snage.
Procenjuje se da je tada poginulo od 3.000 do 5.000 ljudi, uglavnom civila, a razrušeno je 90 odsto grada. Neki objekti ni četvrt veka kasnije nisu obnovljeni.
Vukovar, dakle, nije samo jedna priča, kako glasi naslov prvog, srpskog, filma o borbama za Vukovar, nastalog još u vreme rata. Film “Vukovar - jedna priča” je pričajući sudbinu ovog grada, dosledno sprovodio teoriju o krivici obe strane, što mu je hrvatska strana tada oštro zamerala, a film koji je bio u ozbiljnoj konkurenciji za “Oskara”, zaboravljen je i na srpskoj strani.
“Hrvati i danas dele žrtve na naše i vaše” - kaže novinarima Srđan Milaković, zamenik predsednika opštine Vukovar iz reda srpskog naroda.
Ocenjuje da srpska zajednica ne može da učestvuje u sadašnjem načinu obeležavanja sećanja na
ratne žrtve sve dok komemoracija ima “karakter jednostranosti”. Milaković veli da Srbi funkcionišu u atmosferi pritiska, isključivosti i govora mržnje a to onemogućava korišćenje ustavnih i drugih zakonima određenih manjinskih prava, stečenih na osnovu Erdutskog sporazuima iz 1995. godine, pre mirne reintegracije područja zapadnog Srema, istočne Slavonije i Baranje, koje je dotad bilo u Republici Srpskoj Krajini, u ustavno-pravni sistem Hrvatske.
Erdutski sporazum iz novembra 1995, omogućio je i formiranje Zajedničkog veća opština, kao zaštitnika ljudskih prava i unapređivanja demokratskih institucija društva i vladavine prava srpske
nacionalne manjine.
U Vukovaru je, već više od decenije, i Generalni konzulat Republike Srbije.
Ali…“osnovni problem je atmosfera, drugi problem je taj da je sad ta atmosfera do te mere loša, odnosno položaj srpske zajednice toliko je loš, da više nemate kome da se obratite, posebno otkako je Hrvatska ušla u EU”, navodi Milaković.
“Ključno je da država Hrvatska promeni odnos prema srpskoj zajednici, koja je danas teško diskriminisana i u jako lošem položaju, i počne da primenjuje zakone”, zaključio je Milaković.
Septembra 2013. godine u Vukovaru su na zgrade policije i državne uprave postavljene dvojezične table ispisane ćiriličnim i latiničnim pismom, koje su istog dana skinute i polomljene.
Početkom novembra iste godine Gradsko veće je izmenilo Statut grada i proglasilo Vukovar za mesto posebnog pijeteta a hrvatski jezik i latinicu za službeni jezik i pismo.
Sve to je smetnja što nema mogućnosti za dve “ravnopravne” priče, već isključivo za hrvatsku. Srpska strana je uverena da je nekoliko meseci u leto i jesen 1991. godine, u Vukovaru čuvala Jugoslaviju, tada jedinu međunarodno priznatu zemlju. Vukovar je, naime, bio grad u kojem se na popisima stanovništva kao Jugosloven izjašnjavalo skoro deset odsto ljudi što je procentualno najveći broj Jugoslovena ne samo u Hrvatskoj nego i u ostalih pet tadašnjih socijalističkih republika.
Danas, četvrt veka posle borbi za Vukovar i 21 godinu posle Erdutskog sporazuma, Srbi u Vukovaru čine više od trećine stanovnika. Tu žive, i većina njih tu želi da ostanu. Ima li ikog da čuje i njihovu
priču?
bottom of page